تصاویری باورنکردنی از دورنمای در حال تغییر دبی؛ از روستای ماهیگیری تا کلان‌شهری مدرن

امروزه اگر گردشگران ایرانی بخواهند سفر لوکسی داشته باشند، تور دبی حتما یکی از مهم‌ترین انتخاب‌های آن‌ها محسوب می‌شود. اما این شهر فقط چند دهه است که به شرایط کنونی درآمده و قبلا فقط یک روستای کوچک ماهیگیری بود. تصاویری از دبی قدیم موجود است که نشان می‌دهد این شهر چگونه در مدت زمانی کوتاه، به جهان‌شهری مدرن تبدیل شد. شما را دعوت می‌کنیم به تماشای تصاویر سیر پیشرفت و مدرن شدن دبی بنشینید.

در سال ۱۸۳۳، دبی سکونتگاه ۸۰۰ نفر از اعضای قوم بنی یاس بود، کسانی که به دلیل بندرگاه طبیعی که خور دبی ایجاد کرده بود، جذب این منطقه برای زندگی شدند. این امر سبب شد دبی به مرکز ماهیگیری و صید مروارید تبدیل شود. بادیه‌نشینانی که به زبان عربی صحبت می‌کردند و از عشایر خاورمیانه بودند، گاهی در خور دبی اسکان می‌یافتند و در خانه‌هایی که از برگ و ساقه‌های درختان نخل ساخته می‌شدند، زندگی می‌کردند. این عکس در دهه ۵۰ میلادی از دبی گرفته شده است، زمانی که چاه نفت هنوز در این منطقه کشف نشده بود.

دبی بندری توسعه نیافته در بیابان و به همین اندازه کوچک ماند و کم کم خور دبی را لایه و ماسه‌گل گرفت که شاید در نتیجه رفت و آمد مکرر قایق‌ها بود که در این منطقه مشغول ماهیگیری و صید مروارید بودند. در سال ۱۹۶۶ بود که نفت در امارات کشف شد. مقدار زیادی پول برای توسعه زیرساخت‌ها، مدارس و بیمارستان‌ها با سرعت شگفت‌انگیزی به سوی این کشور سرازیر شد. در این عکس کارگران کشتی را می‌بینید که در سال ۱۹۶۷، بسته‌های سیمان را به ساحل حمل می‌کنند.

در دهه ۶۰ میلادی، بررسی‌های گمرک انجام می‌گرفت، البته بسیار متفاوت از روش بررسی نفتکش‌های غول‌آسا و کانتینرهایی که امروزه در حال رفت و آمد به دبی هستند.

در عکس زیر پزشکانی را می‌بینید که در بیمارستان دبی در سال ۱۹۶۷، در اتاقی روباز به بیماران رسیدگی می‌کنند.

در این تصویر خور دبی را در سال ۱۹۶۷، مدت کوتاهی پس از کشف نفت، مشاهده می‌کنید.

در این عکس خط افق شهری دبی قطعا بسیار کم‌ارتفاع باقی مانده است.

فرودگاه دبی در سال ۱۹۵۹ و به فرمان حاکم آن زمان، شیخ رشید بن سعید آل مکتوم ساخته شد. این فرودگاه باندی ۱۸۰۰ متری از شن و ماسه فشرده داشت؛ باند آسفالته در سال ۱۹۶۳ به این فرودگاه اضافه شد. این عکس تصویری از ایستگاه آتش‌نشانی فرودگاه دبی و ترمینال/ برج مراقبت آن در سال ۱۹۶۵ است.

زملنی که باند جدید در سال ۱۹۶۵ افتتاح شد، اولین هواپیمایی که در آن فرود آمد، هواپیمای Comet خطوط هواپیمایی خاورمیانه بود.

در ادامه تصویری از ساخت و ساز یک ساختمان را در سال ۱۹۷۷ مشاهده می‌کنید. این ساختمان در حال ساخت، مرکز تجارت جهانی دبی است که در ۳۹ طبقه ساخته شد و بعدها نیز با اسم برج شیخ رشید شناخته شد. این برج در سال ۱۹۷۹ افتتاح شد و در میان اولین آسمان‌خراش‌های امارات قرار دارد.

ساخت مسجد جمیرا در سال ۱۹۷۶ آغاز شد و تکمیل آن ۳ سال طول کشید.

در دهه ۷۰ میلادی بود که جاده‌های دبی به‌روز شد و شکل جدیدی به خود گرفت. رونق ساخت و ساز در این شهر باعث هجوم کارگران خارجی به دبی شد که اغلب از آسیا و سایر کشورهای خاورمیانه عازم این منطقه می‌شدند. بین سال‌های ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۵، جمعیت شهر بیش از ۳۰۰ درصد افزایش یافت.

در اواخر دهه ۷۰ میلادی و اوایل دهه ۸۰، دولت دبی تصمیم گرفت این شهر را به مقصد گردشگری تبدیل کند و منابعی برای این امر اختصاص داد. در سال ۱۹۸۸ فقط ۴۸ هتل با ۴۷۶۴ اتاق در کل دبی وجود داشت. امروزه در این شهر بیش از ۶۰۰ هتل و در مجموع بیش از ۱۰۰ هزار اتاق وجود دارد. فقط ۸ مقصد گردشگری در دنیا وجود دارد که تعداد اتاق هتل‌هایشان بیشتر از دبی است که شامل لاس‌وگاس با ۱۵۲ هزار اتاق، اورلاندو با ۱۵۰ هزار اتاق و پاریس با ۱۴۰ هزار اتاق می‌شود.

مدتی بعد پارک‌های موضوعی به تفریحات موجود در دبی اضافه شد، با این حال این ترن هوایی زیاد پرشور و هیجان به نظر نمی‌رسد.

تا سال ۱۹۸۷ شهر به‌صورت بی‌رویه رشد کرد و روستاهای اطراف را نیز در خود بلعید. با این حال دورنمای شهری آن زمان با شکل کنونی دبی فاصله زیادی داشت.

اولین زمین چمن گلف در خاورمیانه، کلوپ گلف امارات بود که در سال ۱۹۸۸ ساخته شد.

در این تصویر Seve Ballesteros، بازیکن حرفه‌ای گلف اهل اسپانیا را مشاهده می‌کنید؛ این عکس در سال ۱۹۹۰ گرفته شده است. مسابقات گلف دبی دیزرت کلاسیک (dubai desert classic) که یک رویداد تور اروپایی با ۳ میلیون دلار جایزه است، هنوز هم هر ساله در دبی برگزار می‌شود.

به تدریج معماری بناهای شهر چشم‌نوازتر شد.

تصویر زیر عکسی از برج آب دبی است که در پارک Al Khazzan قرار دارد. این برج زمانی یکی از بلندترین ساختمان‌های شهر بود.

در سال ۲۰۰۰ بود که ارتفاع دورنمای شهری دبی با تکمیل مجموعه برج‌های امارات افزایش چشمگیری یافت. این مجموعه شامل برج هتل جمیرا امارات با ۵۶ طبقه و برج اداری امارات با ۵۴ طبقه است.

در سال ۲۰۰۶ یک چهارم جرثقیل‌های جهان در پرژوه‌های ساخت و ساز دبی مشغول فعالیت بودند، اما آن روزهای پررونق به سر آمد و بعد از بحران مالی سال ۲۰۰۸، سرعت دیوانه‌وار ساخت و ساز در این شهر کاهش یافت.

بحران مالی جهانی سال ۲۰۰۸ میلادی به اقتصاد دبی نیز ضربه زد، اما پس از مدت کوتاهی، اوضاع بهتر شد. در ۴ ژانویه سال ۲۰۱۰، برج خلیفه در دبی افتتاح شد که با ۸۲۹٫۸ متر ارتفاع، بلندترین برج جهان است و در حال حاضر در میان آسمان‌خراش‌های بسیار بزرگ جهان قرار دارد.

با اینکه ساخت برج‌العرب در سال ۱۹۹۹ به اتمام رسید، هنوز هم برجسته‌ترین ساختمان دبی است. این برج در جزیره‌ای مصنوعی واقع شده و توسط گذرگاهی باریک به شهر متصل است.

داخل این برج نیز به اندازه نمای بیرونی آن بسیار چشمگیر و زیبا است.

برای اینکه بتوانید سرعت تغییر در دبی را ببینید، عکس ماهواره‌ای از این شهر را در سال ۱۹۷۴ مشاهده کنید.

و عکس ماهواره‌ای دیگری که در سال ۲۰۰۰ گرفته شده است.

و این عکس ماهواره‌ای امروزی دبی است. به جزایر مصنوعی که در این تصویر وجود دارد، توجه کنید؛ جزیره نخل جبل علی، جزیره نخل جمیرا و جزایر جهان.

و این هم تصویری نزدیک از جزیره پالم جمیرا که تنها جزیره مصنوعی تکمیل‌شده دبی است. در این جزیره صدها ویلا و هتل وجود دارد.

ساخت و ساز در دبی قطعا ادامه دارد. پروژه جزایر جهان در سال ۲۰۰۳ آغاز شد و شامل ۳۰۰ جزیره می‌شود که به شکل نقشه جهان است. این پروژه در سال ۲۰۰۸ به دلیل بحران مالی متوقف شد و امروزه فقط ساخت تعداد کمی از این جزایر، از جمله جزیره لبنان کامل شده است. البته ساخت برخی دیگر از جزایر مثل موناکو، سوئیس و هلند دوباره آغاز شده است.

ساخت و ساز در جزیره مصنوعی Clarence انجام می‌گیرد. جزیره Clarence اصلی یکی از جزایر شتلند جنوبی است.

توسعه فرودگاه بین‌المللی در چند دهه گذشته قابل توجه است. فرودگاه بین‌المللی دبی شلوغ‌ترین فرودگاه برای مسافران بین‌المللی است.