تابو شکنی آموزش و پرورش در طرح «تربیت جنسی» دانش آموزان ایران
برخی از طلاق ها در ایران، مربوط به عدم آگاهی زوجین به مسائل مربوط به مهارت های جنسی است. اینکه ایرانیان شناخت کافی به مهارت های جنسی ندارند، تردیدی ندارد. علتش هم عدم آموزش مهارت های جنسی در دوران مدرسه و دانشگاه است که برای جامعه و نظام آموزشی کشور، همچنان یک خط قرمز محسوب می شود و جامعه بایستی تاوان این خط قرمزهای مجهول الهویه غیر مکتوب را بدهد.
مهارت های جنسی، مقوله ای نیست که بدون آموزش صحیح و اصولی حاصل شود و ماحصل تماشای فیلم و مطالعه چند مقالات روزنامه و سایت ها باشد.
عدم رضایت جنسی، عامل حجم قابل توجهی از طلاق ها در ایران است. ایرانیان، مهارت جنسی را بلد نیستند و این را باید به کلکسیون عدم مهارت های اقتصادی، آموزشی، سبک زندگی و سرمایه گذاری ایرانیان اضافه کرد. حق هم دارند. در مدرسه و دانشگاه، آنقدر مسائل غیر ضروری فرا گرفته اند که مهم ترین مسائل زندگی را باید در فیلم ها و مقالات و سایت ها و شنیده ها جستجو کنند.
پرداختن به مسائل جنسی و موضوعاتی از این دست، نه در سیستم آموزشی کشور و نه در رسانه ملی، هیچگاه جدی گرفته نشده است و اکنون، آمارها نشان می دهد که بخشی از طلاق ها، به موضوع عدم مهارت زوجین در حوزه مقولات جنسی مرتبط است. گویا اموزش و پرورش بالاخره دست به کار شده و با طرح تربیت جنسی دانش آموزان، تلاش دارد در راستای سند تحول بنیادین در آموزش و پرورش، خط قرمز های «من در آوردی»! را بشکند و به صورت علمی، وارد این عرصه آموزشی مهم که به سبک زندگی نسل آینده ایرانیان مرتبط است، بشود. این طرح، برای اصلاح، به شورای عالی انقلاب فرهنگی ارجاع شده است.
مهدی ادهم، دبیرکل شورای عالی آموزش و پرورش این خبر را اعلام کرده و گفته است: «ما به‌طور غیرمستقیم آموزش‌هایی را در این زمینه در کتابهای درسی‌مان داریم، اما زمانی که در این راستا بخواهیم وارد بحث آموزش شویم، این مسأله نیز جدی‌تر می‌شود. آگاهی‌رساندن به دانش‌آموزان در این زمینه باید متناسب با فرهنگ ما، رعایت موازین اخلاقی و تربیت اسلامی باشد و با ملاحظات این کار را انجام خواهیم داد. مشروط بر اینکه آن‌چه در دستور کار شورای عالی انقلاب فرهنگی است، هرچه سریع‌تر به تصویب برسد و در ذیل و چارچوب آن مصوبه، ما اقدامات خودمان را انجام خواهیم داد.»
ادهم امیدوار است این طرح تا مهرماه ۱۳۹۸ تصویب شود و بر اساس مواردی که در آن طرح شده است، آموزش‌ها ادامه یابد. او گفته بود که حتی اگر مهرماه هم این اتفاق نیفتد مشکلی نیست، چرا که این مورد جزو سیاست‌های کلی است و هر زمان تصویب شود، می‌توان آن را در دستور کار قرار داد و به این ترتیب حتی اگر نیمه‌سال هم تصویب شود، ما از همان زمان می‌توانیم آموزش‌ها را آغاز کنیم.
او در پاسخ به این پرسش که چرا صحبتی از جزییات طرح نمی‌شود و خوب است اگر جزییات آن را مطرح کنید هم گفته بود که چون هنوز به تصویب نرسیده، نمی‌توانیم جزییات آن را بیان کنیم. ممکن است طرح دچار تغییر و تحولاتی شود و به این ترتیب بهتر است صبر کنیم. در صورت تصویب هم فقط آموزش و پرورش نیست که باید وارد کار شود، بلکه دستگاه‌های دیگر مثل وزارت بهداشت، صدا و سیما، وزارت ورزش و جوانان و سایر ارگان‌ها باید وارد عمل شوند.
علیرضا کاظمی، معاون پرورشی و فرهنگی وزارت آموزش و پرورش هم در این‌باره به ایلنا گفته که این امر نیاز به دقت بالایی دارد، به همین دلیل باید یک مرجع قانونگذاری سطح بالا به آن ورود کند و تدوین تکالیف و چارچوب هر دستگاه به آنها واگذار شود تا از روی بی‌توجهی و فقدان ضوابط و مقررات آسیبی از این ناحیه به دانش‌آموزان وارد نشود.
این موضوع به بخش‌های مختلف مرتبط است که یکی از آن بخش‌ها معاونت پرورشی است. موضوع تربیت توسط تمام معلمان و تمام شبکه‌های آموزشی و پرورشی در کشور رقم می‌خورد، لذا ما آن چیزی را انجام می‌دهیم که به ما تکلیف شده باشد و خارج از آن نمی‌توانیم کاری را انجام دهیم.
سال ١٣٩٥، که همچنان بحث آموزش‌های جنسی داغ بود و از طرحی با این عنوان هم نام برده می‌شد، مهدی دمنه، معاون تربیت بدنی و سلامت اداره کل آموزش و پرورش استان مرکزی اعلام کرده بود که اجرای طرح تربیت جنسی دانش‌آموزان در ١٥ آموزشگاه و ٤٥ کلاس درس استان مركزی نیازمند ٢میلیارد ریال اعتبار است.
حالا سه‌سال از آن زمان می‌گذرد و قرار است این طرح که جزییاتش مشخص نیست، عملیاتی شود. طرحی که هنوز مشخص نیست چگونه قرار است اجرایی شود و هزینه اجرای آن چقدر خواهد بود؛ هزینه‌ای که شاید در قیاس با آثار مثبت آموزشی‌اش در طولانی‌مدت رقم اندکی باشد.
سفیر سوئد در تهران قبلا گفته بود که ایرانیان در مدارس خود، تاریخ و ادبیات کهن و ناب خود را به دانش آموزان آموزش می دهند و ما در مدارس سوئد، مسائل مربوط به سبک زندگی از نحوه توالت رفتن تا خرید کردن و سرمایه گذاری را به دانش اموزان یاد می دهیم.
به نظر می رسد، اموزش و پرورش در ایران عصر ۱۴۰۰، باید سبک زندگی درست در اکو سیستم دهکده جهانی را با همه لازم و ملزوماتش به دانش اموزان یاد بدهد و از تمرکز صرف روی دنیای مندلیف و انتگرال دو گانه و مشتق و داغ کردن تنور کاسبان علم در کنکور، کمی فاصله بگیرد. این یک ضعف نظام آموزشی کشور است که دانش آموز سال اخر دبیرستان، قادر به نوشتن ۱ مقاله ۵ پاراگرافی به زبان عربی و انگلیسی نیست. در حالی که حداقل ۶ سال، عربی و انگلیسی می خواند! حال، مهارت جنسی پیشکش!
