بیوگرافی آرش فردوسی، موسس ایرانی آمریکایی دراپ باکس

آرش فردوسی کارآفرین ایرانی آمریکایی، دانشجوی انصرافی دانشگاه ام آی تی و یکی از موسسان سرویس محبوب دراپ باکس است.

آرش فردوسی متولد شهر اورلند پارک ایالت کانزاس آمریکا است. فردوسی یکی از موسسان شرکت دراپ‌باکس است. فردوسی این شرکت را به کمک درو هوستون، از دوستان دوران دانشگاه خود تاسیس کرده است. این دو برنامه نویس دانشجوی ام آی تی در سال ۲۰۰۹ پیشنهاد خریدی که از طرف استیو جابز ارائه شده بود را رد کردند که به عقیده بسیاری از کارشناسان بزرگترین اشتباه آنها بوده است.

فردوسی در سال ۲۰۱۱ در لیست ۳۰ کارآفرین برتر زیر ۳۰ سال مجله‌ی inc قرار گرفت. مجله‌ی فورچون نیز در همان سال او را در لیست ۴۰ کارآفرین برتر زیر ۴۰ سال قرار داد. یک سال بعد مجله تک کرانچ او و همکارش را به عنوان کارآفرینان برتر سال معرفی کرد. فردوسی در حال حاضر در شرکتی که خودش تاسیس کرده مشغول به کار بوده و ثروتی در حدود ۵۰۰ میلیون دلار دارد.

تولد و تحصیل

آرش فردوسی متولد ۷ اکتبر سال ۱۹۸۵ در شهر اورلند پارک ایالت کانزاس است. او از والدین ایرانی متولد شده و در دسته بندی ملیتی یک ایرانی آمریکایی تبار محسوب می شود. او در سال ۲۰۰۴ از دبیرستان بلو ولی نورث وست فارغ التحصیل شد و پس از آن به رویای همیشگی خود یعنی تحصیل در دانشگاه ام آی تی جامعه عمل پوشاند.

فردوسی در زمان تحصیل به کمک پدرش با زبان برنامه نویسی کیوبیسیک آشنا شد. پس از آن در دوره های آموزشی ++C شرکت کرده و به این زبان برنامه‌نویسی علاقه‌مند شد. رویای تحصیل در ام آی تی نیز تنها برای پیشرفت در علم برنامه نویسی در ذهن او پدیدار شد. از کلاس های مورد علاقه فردوسی در دانشگاه ام آی تی می توان به دوره ۶.۰۴۶  اشاره کرد. این دوره برنامه نویسی در دانشگاه ام آی تی مخصوص طراحی و پیاده‌سازی الگوریتم‌ها است. فردوسی در مصاحبه‌های خود عنوان کرده که علاقه شدیدی به الگوریتم‌ها و بهینه‌سازی نرم افزارها و کدهای برنامه‌نویسی داشته است. او بسیار علاقه مند بوده که با استفاده از الگوریتم‌های مناسب زمان اجرای برنامه‌ها را تا حد امکان کاهش دهد. از نظر او دوره ۶.۰۴۶ دانشگاه ام آی تی، او را به خوبی با توسعه‌ی الگوریتم‌های مقیاس پذیر آشنا کرده است. فردوسی  آموخته های خود در این دوره را به عنوان پایه‌های برنامه نویسی دراپ‌باکس و سرویس قابل مقیاسش عنوان می‌کند.

فردوسی در دوران تحصیل در این فکر بود که برای تاسیس یک شرکت حتما نیاز به داشتن تحصیلات مدیریتی دارد؛ اما جامعه‌ی دوستانی که او در این دانشگاه داشت، ذهنش را متقاعد کرد که با تفکرات نواندیش نیز می‌توان شرکتی موفق تاسیس کرد. او در همان سال‌های تحصیل به همراه دوستانش سرویسی برای قرض دادن کتاب توسعه داد و نامش را BookX@mit گذاشت. او که علاقه‌ی زیادی به سیستم‌های مقیاس‌پذیر داشت، به فیسبوک و سرویس گسترده‌ی آن نیز علاقه‌مند شده و در دوران تحصیل، برای کارآموزی در این شرکت نیز اقدام کرد.

در همان سال‌های تحصیل در دانشگاه، آرش با درو هوستون آشنا شد. هوستون یک سال زودتر از فردوسی از دانشگاه فارغ التحصیل شد. در سال ۲۰۰۷ بود که ایده‌ی  توسعه‌ی نرم افزاری برای ذخیره سازی فایل‌ها در فضای ابری به ذهن هوستون خطور کرد. او به سرعت این ایده را با آرش فردوسی، دوست صمیمی‌اش در جریان گذاشت. فردوسی نیز پس از مخالفت‌های اولیه‌ی جزئی و پس از پنج ساعت بحث، ایده‌ی هوستون را پذیرفت. او در سال آخر تحصیل دانشگاه را رها کرده و تمام تمرکز خود را روی توسعه این نرم افزار گذاشت. البته فردوسی سیستم قوی دانشگاه‌ MIT را نیز در این تصمیم موثر می‌داند. او در این باره می‌گوید:

اگر شما در دوره‌های تحصیلی دانشگاه MIT موفق باشید، می‌توانید زمانی را به منظور کار روی پروژه‌های شخصی اختصاص دهد. اگر پروژه‌ی شما شکست بخورد، باز هم می‌توانید برای ادامه‌ی تحصیل به دانشگاه بازگردید.

دراپ باکس

هوستون  و فردوسی به سرعت کار برنامه نویسی و توسعه‌ی ایده‌ی خود را شروع کردند. آنها در روزهای ابتدایی به تنهایی کار می‌کردند. تیم آرش و درو به خوبی همدیگر را تکمیل می‌کردند. آرش تفکر و سابقه‌ی مدیریت استارتاپ نداشت اما درو علاقه‌ی زیادی به مدیریت شرکت داشت. از طرفی دیدگاه‌های منطقی فردوسی در مدیریت شرکت، برخی اوقات دیدگاه‌های خوش‌بینانه‌ی هوستون را اصلاح می‌کرد. این ترکیب مکمل باعث شد که طرح آنها با موفقیت پیاده‌سازی شود.

در همان سال اول دفتر اصلی دراپ‌باکس در سان فرانسیسکو تاسیس شد و این دو توانستند سرمایه گذاری خطرپذیر برای شرکت خود پیدا کنند. سرمایه گذاری اولیه که در شرکت آنها انجام شد، ارزشی در حدود ۷.۲ میلیون دلار داشت. سرمایه‌گذاری اولیه باعث شد که رشد دراپ باکس با سرعت بیشتری ادامه پیدا کند. یکی از اولین سرمایه‌گذاران دراپ‌باکس، پژمان نوزاد، تاجر ایرانی فرش بوده است. او که دارای تجارتی کاملا متفاوت با اکوسیستم استارتاپی است، در بسیاری از شرکت‌های نوپای آمریکایی سرمایه‌گذاری کرده است.

یکی از وظایف اصلی فردوسی در دراپ‌باکس، مصاحبه و کیفیت‌سنجی افراد استخدامی بود. او همواره به دنبال افرادی بود که چشم‌اندازی مشابه به آینده‌ی سرویس داشته و با فرهنگ آموزش محور این شرکت هماهنگ باشند. وظیفه‌ی مهم دیگر او، بررسی محصول نهایی و کاربرپسند بودن آن است. او جلسات منظمی با توسعه‌دهندگان در آخر هفته‌ها برگزار می‌کند و برنامه‌های آتی توسعه‌ی محصول را به کمک آنها تدوین می‌کند. محیط کاری که فردوسی و دوستش برای کارمندان فراهم کرده‌اند، به معنای کامل شفاف‌سازی را نشان می‌دهد. این شرکت مسابقاتی هفتگی را نیز در طول سال برگزار می‌کند. این مسابقات که با نام هفته‌ی هک شناخته می‌شوند، به کارمندان اجازه می‌دهند روی موضوعات و اهداف جذاب خود کار کرده و ویژگی‌های جدیدی به محصول شرکت اضافه کنند.

آرش فردوسی تا سال ۲۰۱۲ به عنوان مدیر ارشد فناوری در دراپ‌باکس مشغول به کار بود. از آن سال به بعد آدیتیا آگاروال به این سمت منصوب شد و فردوسی به عنوان عضو هیئت مدیره به فعالیت خود در این سرویس ادامه داد. دراپ‌باکس در حال حاضر در ۱۳ شهر دفتر دارد و در بیش از ۲۰۰ کشور خدمات رسانی می کند. این سرویس به ۲۰ زبان زنده‌ی دنیا عرضه می شود. تعداد کاربران دراپ‌باکس چیزی حدود ۵۰۰ میلیون نفر گزارش شده است. طبق گزارش این شرکت تعداد مشتریان تجاری آنها حدود ۲۰۰ هزار نفر است. شرکت های مشهوری همچون آندر آرمور و نشنال جئوگرافیک از مشتریان آنها هستند. در حال حاضر ارزش دراپ باکس، ۱۰ میلیارد دلار تخمین زده می شود.

یکی از اتفاقات جالب تاریخ دراپ باکس پیشنهاد خرید این شرکت از طرف استیو جابز است. این نابغه‌ی کارافرینی در سال ۲۰۰۹ و در حالی‌که این سرویس هنوز محبوبیت آنچنانی نداشت پیشنهاد خرید وسوسه انگیزی را به موسسان ارائه داد. گزارش ها حاکی از این است که این پیشنهاد، عددی ۹ رقمی بوده است. هوستون  در  مورد این پیشنهاد می گوید: «جابز بسیار علاقه‌مند بود شرکت ما را به طور کامل بخرد؛ این در حالی بود که ما از ساختن و توسعه شرکت لذت می بردیم و دوست داشتیم آن را به شرکت بسیار بزرگتر تبدیل کنیم.» او در ادامه در مورد جلسه‌ای که داشتند اینگونه توضیح می‌دهد که این کارآفرین بزرگ با وجود رد شدن پیشنهاد خرید، نصیحت‌ها و راهنمایی‌های مفیدی به آنها ارائه کرده است. در نهایت دراپ‌باکس مسیر خود را با استقلال پیش برد و اپل نیز سرویس رقیبی با نام‌ آی‌کلاود عرضه کرد که امروزه محبوب‌تر از دراپ‌باکس است.

جابز در دیداری که با موسسان دراپ‌باکس داشت این نکته را بیان کرد که سرویس آنها محصول نیست و تنها می توان به عنوان یک ویژگی خاص به آن نگاه کرد. کارشناسان معتقدند بزرگترین اشتباه عمر کاری فردوسی و دوستش، رد کردن پیشنهاد اسطوره کارآفرینی بوده است؛ چراکه امروز شرکت های بزرگ دنیای فناوری یعنی اپل، گوگل و مایکروسافت هر کدام سرویس ابری مخصوص خود را ارائه کرده و به رقیبانی سرسخت برای دراپ‌باکس تبدیل شده‌اند. در این میان این شرکت مستقل برای جذب مشتریان عادی و تجاری راه سختی در پیش دارد.

 جوایز و افتخارات

مجله‌ی Inc در سال ۲۰۱۱ فردوسی و هوستون را در لیست کارآفرین برتر زیر ۳۰ سال معرفی کرد. در مقاله‌ای که به همین مناسبت در این مجله منتشر شده، این کارآفرینان روزهای ابتدایی تاسیس شرکت را مانند هر استارتاپ دیگری شرح می‌دهند. به گفته‌ی آنها روزهای ابتدایی با کد نویسی شبانه‌روزی و در یک دفتر کوچک تاریک سپری می‌شده است.

مجله‌ی فورچون در سال ۲۰۱۱ لیستی از ۴۰ کارآفرین برتر زیر ۴۰ سال منتشر کرد. موسسان دراپ‌باکس در این لیست نیز حضور داشتند. فورچون در مقاله‌ی خود این کارآفرین را به خاطر جذب بیش از ۴۵ میلیون کاربر در کمتر از چهار سال،  موفق می‌دانست. در زمان انتشار آن مقاله روزانه حدود ۱۳ میلیون فایل در دراپ‌باکس ذخیره می‌شود که از تعداد توییت‌های روزانه نیز بیشتر بوده است.

از افتخارات دیگری که آرش به همراه دوست قدیمی‌اش کسب کرده می‌توان به جایزه‌ی کرانچی مجله‌ی تک‌کرانچ اشاره کرد. این مجله در سال ۲۰۱۴ جایزه‌ی مخصوص کارآفرینی خود را به این دو کار آفرین اهدا کرد. یک سال پیش از دریافت این جایزه فردوسی و هوستون توانسته بودند تعداد کارمندان خود را از ۲۰۰ نفر به بیش از ۵۰۰ نفر افزایش دهند. تک‌کرانچ یکی از دلایل اهدای این جایزه را فرهنگ سازمانی عنوان می‌کند که فردوسی و هوستون در دراپ‌باکس ایجاد کرده بودند.

یکی دیگر از افتخارات فردوسی، دریافت جایزه‌ی ۱۰۰ هزار دلاری کوروش کبیر از بنیاد شرپا بوده است. شروین پیشه‌ور، موسس این بنیاد و جایزه است و در سال ۲۰۱۴، اولین جایزه‌ی کوروش کبیر را به فردوسی اهدا کرد. جایزه‌ی کوروش کبیر هر ساله توسط بنیاد شرپا به ایرانیان مقیم آمریکا اهدا می‌شود که قدمی موثر در تجارت برداشته باشند. پیشه‌ور دلیل اهدای اولین جایزه به فردوسی را، بالا بردن استاندارد این جایزه و تشویق دیگر ایرانی‌های مقیم آمریکا به فعالیت‌هایی بزرگ شبیه دراپ‌باکس عنوان می‌کند.

آرش فردوسی جزء آن دسته از کارآفرینان و متخصصانی است که فعالیت زیادی در فضای مجازی ندارد. مصاحبه‌های زیادی از او در دسترس نیست و صفحات شخصی‌اش در اینستاگرام و لینکدین نیز اطلاعات خاصی از زندگی او بیان نمی‌کنند. به هر حال او را می‌توان استیو وزنیاک دراپ‌باکس نامید که بر خلاف وزنیاک، با مدیرعامل و همکار خود ارتباطی خوب داشته و توانسته است در شرکتی که خودش تاسیس کرده، باقی بماند.

فردوسی در یکی از معدود مصاحبه‌های خود به دانشجویانی که قصد تاسیس یا عضویت در استارتاپ دارند، نصیحتی کاربردی می‌کند:

برای کار در شرکت‌های باسابقه و بزرگ، همیشه فرصت هست. پس بهتر است تا زمانی که نگرانی خاصی ندارید در زندگی ریسک کنید. ریسک در زندگی کاری با کار در استارتاپ میسر می‌شود.

به نظر من تفاوتی ندارد که یک استارتاپ تاسیس کنید یا به تیمی در یکی از آنها ملحق شوید. نکته‌ی مهم این است که خود را در میان افراد باهوش و بااستعداد قرار دهید. به نظر من، محیط استارتاپ‌ها و شرکت‌های فناوری‌محور، جایی است که اکثر کارمندان، باهوش هستند. در این میان، نقطه‌ی قوت شما قرار گرفتن در میان بهترین نوابغ است.