آیا گوشی های مینیمالیستی و ساده می‌توانند جایگزین اسمارت فون ها باشند؟

این روزها برخی سازندگان با طراحی و عرضه گوشی های مینیمالیستی قصد دور کردن کاربران از دنیای پرهیاهو و هوشمند امروزی را دارند. اما آیا می‌توان یک گوشی واقعا ساده و در عین حال کاربردی را پیدا کرد؟

گوشی های مینیمالیستی در واقع موبایل هایی ساده و بدون ابزارهای اضافی با قابلیت‌های محدود هستند. بعضی معتقدند چنین محصولاتی می‌توانند جایگزین بهتری در مقایسه با اسمارت فون ها باشند.

بدون شک، گوشی ها ما کارهای بسیار زیادی را انجام می‌دهند. سرویس‌ها و شبکه‌‌های اجتماعی مختلفی همچون فیسبوک، اینستاگرام و توییتر که از طریق گوشی های موبایل می‌توان به آسانی به آنها دسترسی داشت، سبب پریشانی، حواس‌پرتی و بعضا افسردگی ما می‌شوند. مردم برای از بین بردن این عادت‌ها، اعلان‌ها را غیر فعال کرده و از فیلترهای خاکستری برای تغییر رنگ صفحه نمایش استفاده می‌کنند تا حواسشان کمتر به موبایل جلب شود. اما تغییر عادت‌های ما سخت است. این محصولات توسط دانشمندان رفتاری که توسط ثروتمندترین کمپانی‌های دنیا استخدام شده‌اند، به منظور تعامل حداکثری کاربر با موبایل طراحی می‌شوند تا شما همیشه در حال استفاده از آنها باشید.

ولی اگر ما قادر به تغییر عادت‌های خود نباشیم، شاید بتوانیم دستگاه‌مان را تغییر دهیم. همین موضوع می‌تواند سر نخی برای تولید گوشی های مینیمالیستی باشد؛ موبایل هایی که کار کمتری انجام می‌دهند. مایکل زلنکو (Michael Zelenko) از وب‌سایت ورج، برای چندین هفته از بهترین گوشی های مینیمالیستی موجود همچون لایت فون، نسخه ۳G نوکیا ۳۳۱۰، پانکت MP01 و یونی هرتز Jelly استفاده کرده است تا زمان استفاده خود از موبایل را تا حد ممکن کاهش دهد. در مرحله اول باید گفت هیچ‌کدام از این محصولات، ذاتا مینیمالیستی نیستند، ولی هرکدام از آنها با محدودیت‌هایی منحصر به فرد به دست کاربران می‌رسند تا کمتر از همیشه از گوشی استفاده کنید.

هرچند، به نظر می‌رسد این تلاش‌ها بی‌نتیجه بوده‌اند چرا که او در نهایت مشغول استفاده از گوشی آیفون خود شده است.

یونی هرتز جلی (Unihertz Jelly)

Unihertz، سازنده گوشی جدید Jelly، موبایل خود را «به شکلی غیر قابل باور کوچک، به شکلی شگفت‌آور دوست‌داشتنی و کاملا کاربردی» می‌خواند. هرچند، به عقیده ما تنها دو مورد از این ادعاها درست هستند.

نخستین چیزی که در مورد Jelly با قیمت ۱۲۵ دلار توجه شما را به خود جلب خواهد کرد، اندازه بسیار کوچک آن است. این گوشی با طول تنها ۳.۵ اینچ (تقریبا ۸.۹ سانتی‌متر)، به راحتی کف دست شما جای می‌گیرد. به علاوه، این یک گوشی واقعا هوشمند است: جلی از اندروید ۷.۰ نوقا بهره می‌برد، پردازنده‌ای چهار هسته‌ای دارد و در هر دو بخش پشتی و جلویی آن می‌توان دوربین را پیدا کرد؛ گرچه با دقت ۸ و ۲ مگاپیکسل، شما چیزی را که می‌بینید دوست نخواهید داشت. این گوشی از شبکه ۴G و دو سیم کارت پشتیبانی می‌کند و به خاطر ضخامت بالایی که دارد، اغلب مردم تصور می‌کنند کیبورد کشویی آن زیر گوشی تعبیه شده است. در این رابطه باید گفت سازندگان از یک صفحه نمایش ۲.۵ اینچی کاملا لمسی استفاده کرده‌اند. جلی مشابه یک اسباب بازی است که می‌تواند ویدیوهای اینستاگرام را در فضایی کوچک نمایش دهد.

جدای از ابعاد و قابلیت‌ها، یک هدف روشن را می‌توان پشت این طراحی پیدا کرد: اگر از آن دسته افرادی هستید که دائما به مشاهده صفحات مختلف می‌پردازید، احتمالا با Jelly کمتر به فکر انجام چنین کاری خواهید افتاد. اندازه نمایشگر لمسی این گوشی، خود می‌تواند مانعی برای استفاده کمتر باشد چرا که تماشای یک ویدیو در اینستاگرام و یا ارسال نظر، فوق‌العاده آزاردهنده خواهد بود. مایکل زلنکو می‌گوید علی‌رغم قابلیت‌های بسیار زیاد، از این گوشی در مقایسه با آیفون خود کمتر استفاده کرده است.

کیبورد کوچک این تلفن هوشمند، ادعای «کاملا کاربردی» بودن سازندگان را کم‌رنگ می‌کند. زلنکو می‌گوید دستانی با اندازه معمولی دارد، ولی کیبورد بسیار کوچک Unihertz Jelly سبب شده او تصور کند که انگشتانش همانند یک چکش بر سر موبایل فرود می‌آید! تنها انگشت شست او نیمی از دکمه‌ها را می‌پوشاند. وجود اشتباهات تایپی بسیار زیاد باعث شد او به جای نوشتن عبارت‌های کامل، از حروف مخفف استفاده کند. هرچند، شاید چنین ایده‌ای چندان هم بد نباشد.

Jelly به عنوان یکی دیگر از گوشی های مینیمالیستی امروزی، یک نقطه ضعف بزرگ دیگر هم دارد و آن باتری است. او ادعا می‌کند که ظرف تنها ۱۵ دقیقه و دانلود چهار اپلیکیشن، تقریبا ۲۰ درصد از شارژ باتری کم شده است. با ۸۳ درصد شارژ، موبایل می‌گوید که کمتر از چهار ساعت می‌توان از آن استفاده کرد که البته این زمان بسیار خوش‌بینانه است.

با این حال، دستگاه پیش رو هنوز هم قابلیت‌های زیادی دارد.

نسخه ۳G نوکیا ۳۳۱۰ (Nokia 3310 3G)

نسخه اصلی گوشی نوکیا ۳۳۱۰ یکی از محصولات نمادین و از نظر اقتصادی، بسیار موفق در زمان عرضه بود. همین موضوع هم باعث شد تا در سال ۲۰۱۷، اچ ام دی گلوبال با تمرکز روی دوران نوستالژیک نوکیا، جان تازه‌ای به این تلفن هوشمند ببخشد. طراحی این گوشی شباهت بسیاری به مدل اصلی داشته و با نمایشگر بزرگ‌تر، ظاهری جذاب‌تر در مقایسه با طراحی آجری نسخه قدیمی دارد.

موبایل پیش رو ۶۰ دلار قیمت دارد، به دوربین پشتی ۲ مگاپیکسلی مجهز شده است، سیستم عامل اختصاصی نوکیا را اجرا می‌کند و در آن می‌توان مجموعه‌ای از نرم افزارهای قدیمی و البته قابل پیش‌بینی را پیدا کرد: ماشین حساب؛ یک پخش‌کننده MP3؛ (و شاید مهم‌ترین بخش) بازی قدیمی Snake. بر خلاف گوش Unihertz Jelly، موبایل نوکیا باتری قدرتمندی داشته و تا ۶۵۰ ساعت در حالت آماده‌باش در خدمت کاربران خواهد بود. برآوردها نیز از زمان مکالمه ۶.۵ ساعت خبر می‌دهند.

هرچند، آن دسته از افرادی که به دنبال یکی از گوشی های مینیمالیستی هستند، احتمالا با دیدن آیکون‌های فیسبوک و توییتر ناامید خواهند شد؛ البته این‌ها اپلیکیشن های واقعی نبوده و تنها میانبرهایی برای وب هستند. با باز کردن این آیکون‌ها، یک نشانگر که به دهه ۲۰۰۰ میلادی مربوط می‌شود، پیش روی قرار خواهد گرفت تا بتوانید به شیوه‌های قدیمی به مرور محتوا بپردازید. زلنکو می‌گوید ۱۰ دقیقه طول کشید تا او از طریق احراز هویت دو مرحله‌ای وارد توییتر و حساب کاربری خود شود. اگر به ناگهان با لمس یک دکمه اشتباه از این بخش خارج شوید، تمام کارها را باید مجددا انجام دهید. کار کردن با برخی از این اپلیکیشن ها دشوار بوده و حتی بعضی از آنها نیز وجود ندارند که شاید این موضوع از دید ساده‌گرایی مناسب باشد.

نوکیا ۳۳۱۰ تاریخچه بلندی دارد که البته برخی ویژگی‌های آن قابل تحمل نیستند. سیستم تایپ T9 یکی از همین موارد است؛ به‌شخصه نمی‌توانم فراموش کنم که برای استفاده از علامت سوال چندین بار مجبور به فشردن کلید «۱» بودم!

پانکت ام پی ۰۱ (Punkt MP01)

اگر به دنبال تجربه‌ای بهتر از گوشی های مینیمالیستی هستید، بهتر است MP01 را که توسط یک کمپانی سوئیسی با نام Punkt ساخته شده، در نظر داشته باشید. پانکت وعده داده است MP01 «فاقد آیکون های اپلیکیشن، انیمیشن‌ها یا افکت‌های مخصوصی است که با توجه شما رقابت می‌کنند.» سازندگان همچنین اطمینان می‌دهند که موبایل «بی انتهای» آنها تمام نیازهای شما را پاسخ خواهد داد.

اگرچه با دستگاهی مشابه یک ماشین حساب رو به رو هستیم، ولی MP01 طراحی جذابی دارد. موبایل پیش رو در سه رنگ سفید، مشکی و قهوه‌‌ای عرضه می‌شود و ۴.۵ اینچ (۱۱.۴ میلی‌متر) ارتفاع دارد. به علاوه، در این گوشی می‌توان بدنه‌ای از جنس فایبرگلاس تقویت‌شده و پوشش گوریلا گلس را پیدا کرد.

بر خلاف موبایل نوکیا، Punkt MP01 واقعا دو چیز را در خود دارد: توانایی برقراری تماس و ارسال پیام در کنار ظاهری که به منظور دسترسی آسان به قابلیت‌های مذکور، دکمه‌ها را پیش روی کاربر قرار می‌دهد. همین محدودیت‌ها در عملکرد دستگاه سبب افزایش طول عمر باتری و امکان گفتگو برای تقریبا ۵ ساعت شده است. همچنین MP01 با یک بار شارژ بیش از ۲۰ روز در حالت آماده‌باش قرار می‌گیرد.

اما (همیشه یک اما در مورد گوشی های مینیمالیستی وجود دارد) دستگاه پیش رو با قیمت بالای ۲۳۰ دلار به فروش می‌رسد. چنین مبلغی برای دستگاهی که تنها دو کار را انجام می‌دهد، بسیار بالاست. باید اضافه کرد که قابلیت ارسال پیام و تایپ کردن با این گوشی نیز عملکرد چندان مطلوبی ندارد. جدای از وجود نقطه ضعف‌هایی همچون عدم بزرگ کردن حرف اول کلمات در زبان انگلیسی، پیام‌ها به صورت موضوعی دسته‌بندی نشده و در فولدرهای Inbox و Outbox در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند. برای یک گوشی مینیمالیستی چنین چیزی واقعا گیج‌کننده است.

گوشی جدید پانکت تنها از شبکه ۲G پشتیبانی می‌کند. این در حالی‌ست که برخی از اپراتورها قصد دارند طی سال‌های آینده پوشش این شبکه را از برنامه خارج کنند؛ در این صورت مشکلی بزرگ پیش روی MP01 خواهد بود.

لایت فون (Light Phone)

در حال حاضر تنها یک موبایل وجود دارد که در آن می‌توان روح ساده‌گرایی را پیدا کرد: لایت فون. این محصول در واقع دستگاهی به اندازه یک کارت تجاری است که می‌توان از آن به صورت مستقل در شبکه ۲G و یا به صورت تترینگ با تلفن هوشمند استفاده کرد. لایت فون تنها یک کار انجام می‌دهد و آن یک کار، برقراری تماس است. این تلفن همراه ۱۵۰ دلار قیمت دارد و با شش ماه سیم کارت رایگان از سوی کمپانی سازنده به دست کاربران می‌رسد.

علاقه‌مندان تنها می‌توانند این گوشی را با دو رنگ مشکی و سفید خریداری کنند. لایت فون به نمایشگر اولد مجهز شده و ۳۸.۵ گرم وزن دارد. صفحه نمایش گوشی فقط می‌تواند تاریخچه تماس‌ها را نشان دهد و لایت فون با یک بار شارژ، برای سه رو در حالت آماده‌باش خواهد بود. علی‌رغم عملکرد بسیار محدود، لایت فون را می‌توان یک گجت زیبا در نظر گرفت که احساس می‌شود از آینده آمده است.

اما مشکل این عملکرد محدود باید برطرف شود چرا که مشکل اصلی این موبایل، تنها تماس تلفنی دو طرفه در آن است. در سال ۲۰۱۸ معمولا کسی تلفن خود را به خاطر مسائلی همچون سایلنت بودن گوشی یا عدم وجود زمان کافی برای گفتگو جواب نمی‌دهد. اگر مخاطب‌تان تماس شما را پاسخ ندهد، علت داشتن یک موبایل چه چیزی می‌تواند باشد؟ به جای خرید لایت فون، زلنکو پیشنهاد می‌کند که موبایل فعلی خود را روی یک تخته سنگ بیاندازید چرا که به همان اندازه می‌تواند مفید باشد!

عملکرد فوق‌العاده محدود لایت فون، آن را به جای دستگاهی غیر قابل اعتماد به وسیله‌ای که قصد آزمایش کردن آن را داشته باشید، تبدیل می‌کند. به نظر می‌رسد چنین رویکردی برای جلب توجه کاربران به یک گوشی مینیمالیستی کافی است. به گفته سازندگان، تاکنون این موبایل برای ۱۰ هزار نفر ارسال شده است. در واقع در زمان نوشتن این مقاله، موجودی لایت فون تمام شده است و امکان خرید آن وجود ندارد.

اوایل سال ۲۰۱۸، توسعه‌دهندگان این گجت جالب از توسعه لایت فون ۲ که در واقع نسخه ۴G از موبایل فعلی است، خبر داده‌اند. به نظر می‌رسد نسل جدید به صفحه نمایش «E-Ink، سرویس پیام‌رسان و دیگر ابزارهای ضروری» مجهز شده و حتی ممکن است با کیبورد کامل به فروش رسد. به واسطه پویشی که مدیران برای جذب سرمایه این پروژه از طریق Indiegogo برگزار کردند، هزینه مورد نیاز از رقم تعیین‌شده ۴۰۰ هزار دلار عبور کرده و به ۱.۱ میلیون دلار رسیده است. لایت فون ۲ احتمالا تا بهار ۲۰۱۹ عرضه می‌شود.

آیا گوشی های مینیمالیستی واقعا وجود دارند؟

در گوشی هایی که بررسی کردیم، ایرادهایی همچون شارژدهی پایین یا نمایشگر کوچک برای ارسال پیام کوتاه دیده می‌شدند. با این حال، این محصولات نشان می‌دهند که گوشی های مینیمالیستی به عنوان یک جایگزین قابل اعتماد چه ویژگی‌هایی باید داشته باشند. ارسال پیام، حقیقت زندگی در سال ۲۰۱۸ است و واقعا چیز ذاتا بدی در مورد آن وجود ندارد. مجبور کردن کاربران به برقراری تماس در عوض هر پیام، کمی غیر واقعی به نظر می‌رسد. به علاوه، درخواست یادگیری سیستم T9 برای پیام دادن هم گستاخانه خواهد بود!

اما جدای از این موارد، هر چیز دیگری مثل شبکه‌های اجتماعی، دوربین دوگانه و نمایشگر بزرگ رنگی می‌تواند کنار گذاشته شود. به هر صورت، تا زمانی که واقعا شاهد تولید گوشی های مینیمالیستی باشیم، احتمالا چاره‌ای از اعمال محدودیت در مشاهده پست‌های اینستاگرامی و فعالیت در شبکه های اجتماعی نخواهیم داشت.