آیا فضانوردان میتوانند از داخل ایستگاه فضایی به تماشای ستارگان بنشینند؟
اگر میخواهید بدانید که آیا امکان تماشای ستارگان از داخل ایستگاه فضایی بین المللی برای فضانوردان ممکن است یا نه، در این مطلب به این سوال پاسخ میدهیم.
گاهی این سوال برای برخی افراد پیش میآید که آیا فضانوردان از داخل ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) میتوانند ستارهها را ببینند؟ فضانوردی به نام جک فیشر (Jack Fischer) پاسخ صریحی به این سوال میدهد: بله! وی حتی در پیامی توییتری، از دیدن کمان زیبای راه شیری از داخل ایستگاه فضایی گفته است.
اما شاید بپرسید چطور ممکن است؟ شاید تصاویر ماموریت آپولو از سطح ماه را به یاد آورید که هیچ ستارهای در آسمان دیده نمیشد و آسمان کاملا سیاه و بیستاره بود.
این تصور غلط را ممکن است بسیاری داشته باشند که فضانوردانی که بر سطح ماه فرود آمدند، نمیتوانستند هیچ ستارهای را ببینند. اما دلیل این اتفاق به تنظیمات دوربینهای عکاسی ماموریتهای آپولو مربوط میشود. تنظیمات نوردهی این دوربینها به نحوی تنظیم شده بود که بتواند در بازتاب نور شدید از سطح ماه و سفینه، تصویر خوبی را ثبت کند. این فضانوردان گفتهاند که میتوانستند با قرارگیری در سایه سفینه، ستارههای روشن آسمان را ببینند. همچین هنگامی که به دور ماه و در بخش ناپیدای ماه (از دید ما زمینیان) در گردش بودند، ستارهها را میتوانستند به خوبی ببینند.
همانطور که ما بر روی زمین به آسمانی تاریک در نیمههای شب نیاز داریم تا بتوانیم به تماشای ستارگان نشسته و بیشترین تعداد ستاره را ببینیم، زمانی که در فضا باشید نیز همین اتفاق برای دیدن زیباییهای آسمان لازم است.
نکته جالب درباره ISS این است که فضانوردان آن، در هر شبانهروز، ۱۶ بار شب را تجربه خواهند کرد (در بازههای ۴۵ دقیقهای). ایستگاه فضایی بینالمللی هر ۹۰ دقیقه یک بار، به دور زمین میچرخد و زمانی که در سمت شب زمین قرار بگیرد، تجربه آسمانی بسیار تاریک را برای سرنشینانش رقم خواهد زد.
تصویر زیر یکی دیگر از عکسهای ثبتشده توسط فیشر است که ستارگان به روشنی ثبت شدهاند.
برای ثبت ستارگان در یک عکس، مهمترین موضوع، نوردهی است. اگر شما روی زمین در جایی باشید که ستارگان بیشماری را ببینید، با گرفتن عکسی معمولی با دوربین یا موبایل خود، نمیتوانید هیچ ستارهای را ثبت کنید. عکاسان آسمان شب نیاز به نوردهیهای طولانیمدت دارند تا بتوانند کمان زیبای راه شیری را ثبت کنند. به طور مشابه، فضانوردان ایستگاه فضایی بینالمللی نیز به نوردهیهای طولانیمدت نیاز دارند تا بتوانند تصاویری همچون تصویر زیبای زیر از کهکشان راه شیری ثبت کنند:
در تایم لپس (time lapse یا تصویربرداری زمانگریز) زیر، تعدادی ستاره ظاهر و سپس ناپدید میشوند. البته باید گفت که در اینجا هم هدف اصلی، ثبت تصویر از خود زمین است.