آغاز تعطیلی زنجیره‌ای جشنواره‌های سینمایی نخستین نشانه‌های بی‌پولی
شرایط اقتصادی به سمت و سویی حرکت کرده که جشنواره‌های سینمایی موضوعی به صورت دومینووار در حال تعطیل شدن است و در همین راستا پانزدهمین جشنواره فیلم مقاومت تنها یک روز و در قالب مراسم اهدای جوایز برگزار خواهد شد؛ اتفاقی که در طول سال جاری و سال آینده برای اغلب جشنواره‌های سینمایی رخ خواهد داد و قریب به اتفاق آنها یا کوچک خواهند شد و یا به کلی تعطیل می‌شوند.
به گزارش تابناک؛ پانزدهمین جشنواره فیلم مقاومت در شرایطی قرار بود در هفته نخست آذرماه برگزار شود که شرایط اقتصادی و عدم تامین منابع مالی، منجر به کاهش زمان این مراسم به یک روز شده و صرفاً مراسم اهدای جوایز برگزیدگان این جشنواره برگزار می‌شود؛ جشنواره‌ای که در دوره‌های پیشین به شکل وسیع و با حضور طیف وسیعی از مهمانان خارجی برپا شده بود و اکنون دیگر تامین مالی برای چنین رویدادی فراهم نیست.
سرنوشت جشنواره فیلم مقاومت در انتظار اغلب جشنواره‌های سینمایی به ویژه جشنواره‌های موضوعی است و اغلب جشنواره‌ها در طول سال جاری و سال آینده به کلی تعطیلی می‌شود و دیگر جشنواره‌ها نیز مجبور به کاهش وسعت و زمان برگزاری هستند. این اتفاق مشخصاً متاثر از فضای اقتصادی کشور و کاهش تخصیص اعتبارات فرهنگی به دستگاه‌های مختلف و اولویت‌بندی منابع عمومی برای مقابله با اقدامات خصمانه اقتصادی آمریکا و وابستگانش علیه اقتصاد ایران است.
جشنواره‌های موضوعی هر روز بر شمارشان افزوده می‌شود و اوضاع به گونه ای شده که مسئولان و عوامل برگزاری این جشنواره ها، گاه از یک جشنواره به جشنواره دیگر نقل مکان می‌کنند و بدین ترتیب، برگزاری جشنواره به حرفه عده‌ای تبدیل شده است. هرچه بر شمار این جشنواره‌ها افزوده و از بازدهی و کارآمدی چنین رویدادهایی کاسته می‌شود و چنین دورهمی‌های پرهزینه‌ای صرفاً بودجه عمومی را بر باد می‌دهند.
این جشنواره‌ها در واقع دنباله‌هایی بر جشنواره فیلم فجر هستند و عمدتاً فیلم‌هایی را که در جشنواره فجر اکران می‌شوند، دوباره اکران می‌کنند و یک عنوان موضوعی نیز برای این ریخت و پاش در نظر می‌گیرند. از جمله این جشنواره‌ها می‌توان به جشنواره سیمرغ، جشنواره سلامت، جشنواره فیلم سبز، جشنواره فیلم و عکس فناوری و صنعتی، جشنواره فیلم کودک و نوجوان و… اشاره کرد که با توجه به ابعاد کوچک سینمای ایران به لحاظ شمار و تنوع تولیدات سینمایی در هر سال برگزاری سالیانه یا حتی دو سالانه‌شان نیز توجیه محتوایی ندارد.
بر این اساس تعطیلی جشنواره‌های موضوعی اتفاق بدی نیست و تغییر معادلات اقتصادی کشور، حداقل تاثیر مثبتش در جلوگیری از ولخرجی‌ها است اما بدون شک جشنواره فیلم مقاومت جزو جشنواره‌های موضوعی است که نسبت به جشنواره‌های فوق الاشاره حرفی برای گفتن داشت و قرار گرفتن این جشنواره در ابتدای صف این دومینوی کوچک‌سازی جشنواره‌ها، دست‌کم یک کج‌سلیقگی است و انتظار می‌رفت در این شرایطی سیاسی و فرهنگی، جشنواره‌ای با عنوان «مقاومت» که محور آن توجه به آثار با محوریت مقاومت است، با بی‌مهری مواجه نشود.
از سوی دیگر اگر قرار است جشنواره مقاومت یک روزه شود، قطعاً باید جشنواره‌های سیمرغ، سلامت، سبز، فیلم و عکس فناوری و صنعتی و… نیز به همین ترتیب کوچک سازی شود؛ هرچند به نظر می‌رسد دستگاه‌های دولتی متاثر از فضای اقتصادی و بدون فشار افکارعمومی نیز به سمت تعطیلی یا کوچک سازی این رویدادها خواهند رفت و این کوچک‌سازی بر روی جشنواره‌های اصلی نیز تاثیرگذار خواهد بود.
