چرا «گشت ۲» به محصولی سطحی بدل شده است؟
تازه ترین فیلم سهیلی “گشت۲” نیز ملغمه ایست از تیپ سازی و دیالوگهای برهنه و شوخیهای اروتیکی که کنار هم چیده شده اند تا فقط و فقط قسمت دوم “گشت ارشاد” هم تولید شود.
سعید سهیلی کارگردان بدی نیست. جنس کارگردانی او و آشنایی بر المانهای تکنیکی سینما سبب ساز آن شده که جزو قابل اعتمادترین کارگردانان برای بازگشت سرمایه در بخش خصوصی باشد. با این حال سهیلی هنوز و بعد از دو دهه فعالیت در سینما نتوانسته جایگاهی درخور به عنوان فیلمساز پیدا کند. یک دلیل این امر درغلتیدن در گونه ای تجاری سازی است که در آن همه گونه شوخیهای مبتذل مجاز شمرده می شود تا بازگشت سرمایه با سود بالاتری صورت گیرد.
تازه ترین فیلم سهیلی “گشت۲” نیز ملغمه ایست از تیپ سازی و دیالوگهای برهنه و شوخیهای اروتیکی که کنار هم چیده شده اند تا فقط و فقط قسمت دوم “گشت ارشاد” هم تولید شود. سهیلی با حداقل خط داستانی و صرفا با پیرنگی متاثر از قسمت قبل فیلم را توسعه داده و عجیب است که در این توسعه حمید فرخ نژاد که مدام درباره انتخاب نقش منطبق با کیفیت سناریو اظهارنظر کرده نیز به عنوان شریک تولید کنار سهیلی است.
“گشت۲” ناخنکهای فراوانی به برخی ماجراهای سیاسی سالیان اخیر و از جمله بحث اختلاسهای اقتصادی و فسادهای تنیده در سازوکار دولتی دارد و اصلا آنجا که کاراکتر فرخ نژاد به هنگام دستگیری فریاد می زند “حتی خشک شدن دریاچه ارومیه هم تقصیر ماست” این ناخنکها وجهی حماسی به خود می گیرد با این حال مشکل اینجاست که این شعارهای حماسی کمترین عمق شعوری ندارند و اساس فیلم برمبنای آنها ریل گذاری نشده!
چه کسی گفته نقد فساد اقتصادی باید درون درامهای جدی انجام شود؟ هیچ کس! اتفاقا در همه جای دنیا یکی از اهداف کمدی سازی نقد فسادهای سیاسی-اقتصادی است اما نقد کمیک تفاوت دارد با شوخی پشت وانتی!
سهیلی می توانست و اصلا وظیفه اش این بود که چگونگی به بیراهه کشیده شدن بند مرکزی خلافکار فیلمش را زمینه ای کند برای داستانی پر از شوخی و خنده و اگر این کار را می کرد آن گاه به همان اندازه که می خندیدیم، پیشروی سینمای مان در آسیب شناسی فسادهای کلان اقتصادی را می دیدیم.
اما حاضری خوری و شاید هم ترس از ممیزی دستگاه نظارت باعث شده سهیلی به سهل انگارانه ترین شکل ممکن داستانی بی مایه را در زمانی حدودا دو ساعته کش داده و مدام بداهه پردازیهای متکی بر تیپها را درون فیلمش ریخته! برای همین است که “گشت۲” تهی از هر گونه خط فکری پیش می رود و افسوس باقی می ماند برای کارگردانی که همین دو سال قبل در “کلاشینکف” کوشیده بود فقر و فلاکت را به عنوان موتوری محرکه برای یک جوان به تصویر بکشد، حالا به این نقطه رسیده است.
ابتذال “گشت۲” سبب ساز آن شد که به ناگاه فیلم از فهرست آثار مردمی کنار گذاشته شود و حالا باید دید در اکران نوروزی آن که با پخش فیلمیران صورت خواهد گرفت فیلم مجوز اکران در سینماهای حوزه را پیدا خواهد کرد؟ آن هم در شرایطی که مدتی پیش از جشنواره خبر خرید رایت ویدیویی فیلم با رقمی میلیاردی توسط موسسه ای وابسته به حوزه شنیده شد و البته نه سهیلی آن را تایید کرد و نه حوزه هنری!
با این کیفیت و این حجم از اروتیسم کلامی و حتی توسل به باد گلو برای خنده گرفتن، حتی پروانه نمایش گرفتن نسخه جشنواره “گشت۲” بعید است چه برسد به پخش در سینماهای حوزه هنری.
