هر آنچه درباره مسابقه اتومبیلرانی ۲۴ ساعته لمانز باید بدانید

لمانز یکی از مطرح‌ترین و البته سخت‌ترین رقابت‌های اتومبیلرانی است. اما رانندگان و تیم‌ها چگونه ۲۴ ساعت به رقابت با یکدیگر می‌پردازند؟

شاید گرندپری موناکو فرمول یک و رقابت تاریخی ایندی ۵۰۰ جزء مطرح‌ترین رقابت‌های سالیانه‌ی اتومبیلرانی باشند؛ اما هیچ رقابتی به سختی مسابقه‌ی استقامتی ۲۴ ساعته‌ی لمانز نیست. به همین دلیل این رویداد طرفداران و علاقه‌مندان زیادی دارد و شاهد حضور رانندگان مطرح دنیای اتومبیلرانی در آن هستیم.  این رقابت به خوبی نشان می‌دهد که کدام تیم و رانندگان در کنار سرعت بالا توانایی رقابت برای ۲۴ ساعت را دارند. پورشه با ۱۸ بار قهرمانی پرافتخارترین برند در رقابت‌های لمانز است.

مسابقاتی که در سال ۱۹۲۳ به عنوان رقابتی کوچک برای خودروسازان نوپا و رانندگان کم‌نام و نشان آغاز به کار کرد، به تدریج تبدیل به محفلی برای بزرگان شد. رقابت پورشه و بنتلی، فورد و فراری برخی از دوئل‌هایی است که در جریان رقابت لمانز انجام شده است. لمانز تاریخچه‌ی بسیار گسترده‌ای دارد و شدید‌ترین تصادف تاریخ رقابت‌های اتومبیلرانی نیز در جریان همین رویداد و در سال ۱۹۵۵ رخ داده است که منجر به کشته شدن ۱۳۰ نفر شد.

پیست ۱۳.۷ کیلومتری لاسارته بیش از ۶ کیلومتر مسیر مستقیم را در خود جای داده است که منجر به رسیدن حداکثر سرعت خودروها به بیش از ۳۲۰ کیلومتر بر ساعت می‌شود. این پیست به طور میانگین ۶ برابر بزرگ‌تر از پیست ایندی ۵۰۰ و ۱۸ برابر بزرگ‌تر از مشهورترین پیست‌های فرمول یک است.

در حالی که سرعت خودروهای شرکت کننده در این رقابت بسیار بالا است، تعدد زیاد شرکت‌کننده‌ها نیز بر هیجان آن می‌افزاید. خودروهای پروتوتایپ LMP1 و LMP2 سریع‌ترین نمونه‌ها را تشکیل می‌دهند که عملکردی بسیار بالا دارند و خود را به عنوان سریع‌ترین خودروهای مسابقه‌ای با محفظه‌ی بسته‌ی راننده (برخلاف محفظه‌‌ی خودروهای فرمول یک)، معرفی می‌کنند. در کنار این خودروها نیز نمونه‌های GT قرار دارند؛ این خودروها مشابه نمونه‌های سوپراسپرت تولیدی شرکت‌های مطرح جهانی است که البته ارتقای فنی قابل توجهی را تجربه کرده‌اند. سه کلاس خودرو در چهار گروه LMP1, LMP2, LMGTE Pro و LMGTE Am به طور همزمان و در کنار یکدیگر به رقابت می‌پردازند؛ اما در نهایت هر کلاس قهرمان مخصوص به خود را دارد.

کابوس مهندسان

بیش از هر چیزی، لمانز منجر به استهلاک بالای خودروها می‌شود. در همین راستا راننده‌ها و تیم‌هایی که آرزوی قهرمانی در این رقایت استقامتی را دارند، باید به واسطه‌ی بهترین مهندسان جهان، محصولی با بالاترین ضریب اطمینان تولید کنند تا در ۲۴ ساعت فشار و رقابت، بدون مشکل به عملکرد خود ادامه دهد. بد نیست بدانید خودروی مسابقه‌ای پورشه که در سال ۲۰۱۵ برنده‌ی این رقابت شده بود، ۲۵٬۹۲۳ تعویض دنده را تجربه و ۱۹۰۰ لیتر بنزین مصرف کرده بود.

مجموع شرایطی که منجر به خراب شدن خودرو در طول رویداد لمانز خواهند شد، بی‌شمار است. از اشتباهات لحظه‌ای رانندگان و بروز تصادف گرفته تا بروز نقص فنی در قطعه‌ای کوچک در سیستم تعلیق که می‌تواند باعث خروج خودرو از مسابقه شود. نقص کوچکی در واشر سرسیلندر می‌تواند باعث نشت روغن شود. به همین دلیل شرکت گیبسون (Gibson)‌ تولید کننده‌ی پیشرانه‌ی هشت سیلندر و ۶۰۰ اسب بخاری تمامی خودرو‌های LMP2، نمونه‌های تولیدی خود را ۵۷ ساعت با دینامومتر تحت شرایط مسابقه‌ای آزمایش می‌کند.

کوچک‌ترین مشکل فنی می‌تواند منجر به از بین رفتن آرزو و ساعت‌ها تلاش تیمی بزرگ شود. نمونه‌ی بارز این موضوع سال گذشته برای تویوتا رخ داد. پس از سال‌ها برنامه‌ریزی برای کسب عنوان قهرمانی لمانز، در حالی که خودروی این تیم پیشتاز رقابت بود، در کمتر از ۵ دقیقه به پایان مسابقه با نقص فنی مجبور به ترک مسابقه شد و پورشه مجددا عنوان قهرمانی را بدست‌ آورد. نکته قابل توجه این است که قطعه‌‌ی معیوب در سیستم پرخوران خودروی تویوتا ارزشی کمتر از ۱۰ دلار داشت.

خودروهای پیشرفته‌ی لمانز باید توانایی رقابتی فشرده در بیش از ۴۸۰۰ کیلومتر را داشته باشند. قابلیت اطمینان این خودروها باید در حدی باشد که جز بنزین و لاستیک، هیچ قطعه‌ی دیگری از خودرو در طول این ۲۴ ساعت نیاز به تعمیر یا تعویض نداشته باشد؛ حتی لنت‌های ترمز.

نقش راننده

علاوه بر خودروها، راننده‌هایی که در طول این رویداد به رقابت می‌پردازند، باید در بالاترین سطح آمادگی جسمانی و روانی قرار داشته باشند. تمامی تیم‌ها از سه راننده به ازای هر خودرو استفاده می‌کنند که بدین ترتیب هر راننده بایستی ۸ ساعت به رقابت و تحمل فشار‌های ناشی از آن بپردازد.

به دلیل زمان طولانی مسابقه و تغییر شرایط جوی، تیم‌ها امکان برنامه‌ریزی دقیق برای تعویض راننده‌ها را با توجه به شرایط محیطی نخواهند داشت. بدین ترتیب استراحت برای تمامی اعضای تیم و هر سه راننده در طول مسابقه ممکن نیست. البته باید در نظر داشت با توجه به شرایط پیش از مسابقه و آماده‌سازی تیم‌ها، زمان رسمی فعالیت مداوم اعضای هر تیم به بیش از ۴۰ ساعت می‌رسد. این موضوع باعث می‌شود تا در طول مسابقه شاهد خستگی شدید و خواب‌آلودگی برخی از کارکنان در گوشه و کنار گاراژ‌ها باشیم. البته مسئولین تیم‌ها نیز نیروهای خسته‌ی خود را ملزم به استراحتی کوتاه و چند دقیقه‌ای می‌کنند تا در صورت نیاز از تمام توان آن‌ها بهره‌مند باشند.

اما راننده‌ها سخت‌ترین وظیفه را در طول رقابت لمانز بر عهده دارند. در تعریف سختی وظایف این اشخاص همین بس که آن‌ها در طول این رقابت ۴۰ ساعته به طور میانگین بیش از ۵ کیلوگرم کاهش وزن را تجربه خواهند کرد. گروه بزرگی از پزشکان هر تیم را برای شناسایی دقیق رفتار ژنتیک و بدن هر راننده همراهی می‌کنند تا با تجویز رژیم مناسب از کاهش سطح آب و ضعف آن‌ها در طول مسابقه جلوگیری کنند.

مسابقات استقامتی لمانز همواره جذابیت‌های بسیاری را به همراه دارد و از آن به عنوان یکی از مهم‌ترین و البته تماشایی‌ترین رویداد ورزشی سال نام می‌برند.

نظر شما در رابطه با لمانز چیست؟