دلايل ابتلا به پاركينسون و راه هاي پيشگيري از آن

پارکینسون یک بیماری مغز و اعصاب است که معمولا با اختلال حرکتی آغاز می‌شود.

دلايل ابتلا به پاركينسون و راه هاي پيشگيري از آن

این بیماری که با افزایش سن، احتمال بروز و شیوع آن نیز بیشتر شده و به علت کمبود ماده‌ای به نام دوپامین در مغز ایجاد می‌شود. در افرادی که دچار پارکینسون شده‌اند، قسمت‌هایی از مغز که مسئول ساختن دوپامین است از بین می‌رود.

آغاز و پیشرفت بیماری تدریجی است و با علائمی نظیر لرزش در یک دست همراه با درد شانه، کندی حرکات، سفت شدن عضلات که حالت یک طرفه پیدا می‌کند و کندی حرکات به صورت غیرقرینه همراه است. بیشترین علائم پارکینسون علائم حرکتی است و بیشتر به صورت لرزش دست، کندی حرکت و جابه‌جایی بیمار بروز می‌کند و قدم‌های بیمار نیز کوتاه و سریع است.

در صورت پیشرفت بیماری، بیمار در برخواستن از صندلی و تعادل نیز دچار مشکل شده و دچار افتادن‌های مکرر نیز می‌شود. بیماران پارکینسون با مشکلاتی همچون اختلال معده، نفخ بعد از غذا، اختلال ادرار، کابوس و اختلال در خواب مواجه هستند.

همانطوری که می‌دانید برای پیشگیری از بروز هر بیماری باید ابتدا علت ابتلا به بیماری را بدانیم اما متاسفانه علت بیماری پارکینسون نامشخص است گرچه تا حد زیادی می‌دانیم که در بیماری پارکینسون چه تغییراتی در مغز رخ می‌دهد اما تاکنون دلیل بروز این تغییرات نامعلوم مانده است. بنابراین صحبت کردن در مورد روش‌های پیشگیری از بیماریی که علتش را نمی‌دانیم کار دشواری است.

اما عواملی مانند ژنتیک و محیط در ایجاد این بیماری موثرند؛ بدین معنا که افرادی که در خانواده‌شان فرد مبتلا به پارکینسون دارند، بیش از سایرین در معرض ابتلا به پارکینسون قرار می‌گیرند.

استفاده از انواع سموم، حشره‌کش‌ها، خوردن ضربه به سر و کار کردن با برخی فلزات خطرناک از عوامل محیطی ابتلا به بیماری پارکینسون است.

برای درمان بیماران از انواع مختلف داروها استفاده می‌شود تا ماده دوپامین مغز را افزایش دهد و اختلاف حرکتی بیمار را برطرف کند.با توجه به اینکه علت بیماری پارکینسون نامشخص است باید گفت در حال حاضر روش قطعی برای پیشگیری از پارکینسون وجود ندارد اما توصیه‌هایی که بدان‌ها اشاره میشود، به پیشگیری از ابتلا به این بیماری کمک میکند:

استفاده از آنتی اکسیدان‌ها مانند (سبزیجات و میوه های حاوی آنتی اکسیدان) احتمال ابتلا به بیماری پارکینسون را کاهش می‌دهد. اضطراب نیز یک عامل تشدیدکننده بیماری است؛ بنابراین به بیماران توصیه می‌شود ضمن دوری از اضطراب، داروهای خود را مصرف کرده و از قطع خودسرانه داروها دوری کنند.