دریافت سیگنال‌هایی از یک ستاره در فاصله ۱۱ سال نوری
ستاره‌شناسان می‌گویند به‌تازگی سیگنال‌هایی را از مسیری دریافت کرده‌اند که به یک ستاره‌ی کوچک و کم‌نور ختم می‌شود.
پژوهشگران فعال در رصدخانه‌ی آرسیبو به‌تازگی اعلام کرده‌اند که سیگنال‌هایی قدرتمند را از سوی یک ستاره‌ی کوچک و کم‌نور که در فاصله‌ی ۱۱ سال نوری از زمین قرار گرفته است، دریافت کرده‌اند. این پژوهشگران، نخستین سیگنال را در تاریخ ۱۲ مِی به کمک رادیو تلسکوپ بزرگ آرسیبو دریافت کرده‌اند. به نظر می‌رسد که این سیگنال‌ها از سوی ستاره‌ی Ross 128 که یک کوتوله‌ی سرخ است، ارسال شده‌اند. هنوز مشخص نیست که در اطراف این ستاره سیاره‌ای وجود دارد یا خیر؛ زیرا Ross 128 چیزی در حدود ۲۸۰۰ بار از خورشید کم‌نورتر است.
آبِل مِندِز، اختر زیست‌شناسی از دانشگاه پورتوریکو و یکی از اعضای رصدخانه‌ی آرسیبو، می‌گوید به‌محض دریافت سیگنال‌ها، این ستاره به مدت ۱۰ دقیقه و به‌صورت دوره‌ای توسط تلسکوپ رصد شده است. وی در ادامه‌ی صحبت‌های خود به این موضوع اشاره کرد که بعید است این سیگنال‌ها از سوی تمدن‌های فرازمینی ارسال شده باشند؛ اما نمی‌توان این احتمال را به‌طور کامل رد کرد. وی در این خصوص می‌گوید:
مؤسسه جستجوی هوش فرازمینی (SETI) و گروه‌های وابسته به آن، از دریافت این سیگنال‌ها اطلاع داشتند.
رصدخانه‌ی آرسیبو بارها موفق شده است که سیگنال‌های بیگانه را شناسایی کند و از این راه به شهرت برسد؛ اما یکی دیگر از وظایف این رادیو تلسکوپ بزرگ، نگاه کردن به کهکشان‌های دوردست و همچنین تشخیص جابه‌جایی سیارک‌های نزدیک زمین است.
آبِل مِندِز می‌گوید این احتمال نیز وجود دارد که سیگنال‌های دریافت شده، به فعالیت‌های انسانی در فضا مربوط باشند؛ حتی این امکان وجود دارد که سیگنال‌ها از سوی یک ماهواره که هزاران مایل بالاتر از سطح زمین قرار گرفته است، دریافت شده باشند. وی در ادامه اظهار داشت:
میدان دید یا گستره‌ی رصد رادیو تلسکوپ آرسیبو به‌اندازه‌ی کافی بزرگ است. با توجه به این موضوع، این امکان وجود دارد که سیگنال‌ها از سوی اجرام دیگری که در مسیر آن ستاره هستند ارسال شده باشد. برخی از ماهواره‌های مخابراتی در فرکانسی که ما بررسی می‌کنیم ارتباط برقرار می‌کنند.
با این حال، وی در یک نوشته‌ی رسمی اعلام کرد که تا به امروز چنین سیگنال‌های انفجاری از سوی ماهواره‌ها دریافت نشده است. یک توضیح احتمالی دیگر نیز برای این سیگنال‌ها وجود دارد و آن تابش‌های ستاره‌ای یا فوران انرژی از سطح ستاره‌ها است. یک چنین فوران‌هایی را در خورشید نیز مشاهده می‌کنیم؛ آن‌ها می‌توانند با سرعت نور حرکت کنند و امواج رادیویی بسیار قدرتمندی از خود ساطع کنند و این فوران‌های پرانرژی می‌توانند ارتباطات زمینی و ماهواره‌ای را دچار اختلال کنند و فضانوردان را نیز تهدید می‌کنند.
پس از فوران‌های خورشیدی، عمدتاً شاهد خروج جرم از تاج خورشیدی هستیم. خروج جرم از تاج خورشیدی، می‌تواند به میدان مغناطیسی سیاره‌ها نیز آسیب وارد کند، باعث وقوع طوفان‌های ژئومغناطیسی شود و شبکه‌های برق را دچار اختلال کند و از کار بیندازد.
برای آن‌که ستاره‌شناسان در مورد منشأ این سیگنال‌ها اطمینان حاصل کنند، رصدخانه‌ی آرسیبو از تاریخ ۱۶ جولای به بعد به‌صورت دقیق ستاره‌ی Ross 128 و اطراف آن را مورد بررسی قرار می‌دهد تا کوچک‌ترین نشانه‌ها را از منشأ این سیگنال‌ها ثبت کند. آبِل مِندِز در این خصوص می‌گوید:
موفقیت در صورتی به دست می‌آید که ما بتوانیم سیگنال‌ها را مجدداً از سوی این ستاره دریافت کنیم، اگر از اطراف این ستاره سیگنالی دریافت شود، سودی برای ما نخواهد داشت. اگر ما نتوانیم سیگنالی دریافت کنیم، معما پیچیده‌تر خواهد شد. این را هم در نظر داشته باشید احتمال این‌که ما بتوانیم با رصد بعدی به راز این سیگنال‌ها پی ببریم بسیار پایین است؛ به‌خصوص اگر این پدیده نادر باشد.
سِت شُستاک، ستاره‌شناس ارشد در مؤسسه‌ی SETI رسماً اعلام کرده که این مؤسسه از دریافت سیگنال‌ها آگاه بوده است و ممکن است که به‌زودی از آرایه تلسکوپی اَلِن که در کالیفرنیا قرار دارد، استفاده کنند تا به این ستاره نگاهی بیندازند. وی بر این باور است که این سیگنال‌ها به احتمال زیاد منشأ زمینی دارند؛ زیرا همیشه چنین سیگنال‌هایی زمینی بوده‌اند.
در حال حاضر تنها سیگنالی که از فضا دریافت شده است و به نظر می‌رسد که از سوی تمدن‌های فرازمینی ارسال شده، سیگنال WOW است. البته چندی پیش معمای این سیگنال برای همیشه حل شد؛ اما گویا برخی از افراد فعال در مؤسسه‌ی SETI این موضوع را باور ندارند.
