تفاوت بین یک اعتیاد و یک اجبار

تریتا نیوز – سميرا سرايلو-در حالی که افراد ممکن است از کلمات “اعتیاد” و “اجبار” به جای یکدیگر استفاده کنند، اما آنها متفاوت هستند. اعتیاد باعث ایجاد حس لذت در مغز می شود و ناراحتی ناشی از هوس را از بین می برد. اجبار شامل یک میل شدید برای انجام کاری است اما در مدار پاداش مغز سیری ایجاد نمی کند.

متأسفانه، استفاده نادرست از اعتیاد در مقابل اجبار، به خصوص برای افرادی که این شرایط را تجربه می کنند، سردرگمی ایجاد می کند. همچنین برای متخصصانی که سعی در کمک به پیشرفت افراد از طریق درمان دارند نيز سردرگمی ایجاد می کند.

در یک نگاه

در حالی که اعتياد و اجبار در برخی از ويژگي ها مشترک هستند، آنها معنای متفاوتي دارند. اجبارها نقشی در اعتیاد دارند، اما اینها با رفتارهای اجباری که افراد به عنوان بخشی از OCD انجام می دهند، متفاوت است.

اگر اجبار یا اعتیاد را تجربه می کنید، صحبت با پزشک یا متخصص سلامت روان اولین قدم ضروری است. با تشخیص دقیق، متخصص سلامت می‌تواند درمان‌های مناسبی را توصیه کند که می‌تواند کمک کند.

اجبار در مقابل اعتیاد: تفاوت های کلیدی

برای درک معنای این دو اصطلاح، ضروری است که به ویژگی های مشترک آنها و همچنین تفاوت های اصلی آنها نگاه کنیم.

اجبار

اجبار یک اصطلاح محدود است که میل شدید به انجام کاری را توصیف می کند که گاهی اوقات می تواند منجر به یک رفتار شود. اجبار به رفتارهای تکراری اطلاق می شود که افراد به دلیل وسواس فکری مجبور به انجام آن می شوند. این وسواس‌ها باعث ایجاد حس اضطراب می‌شوند، بنابراین افراد برای تسکین آن احساسات پریشانی دست به اجبار می‌زنند.

نمونه هایی از اجبارهایی که ممکن است فرد تجربه کند شامل شستن بیش از حد دست ها، شمردن یا چک کردن قفل است.

اجبار نیز یکی از علائم اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) است. فرد مبتلا به OCD ممکن است مجبور باشد رفتاری مانند شستن دست‌ها، بستن بند کفش‌های خود، یا چک کردن اجاق گاز را به عنوان راهی برای کاهش اضطراب انجام دهد. اجبار در OCD اغلب به طور مستقیم با وسواس مرتبط است، که افکار تکراری است که باعث ناراحتی می شود.

اعتیاد

اعتیاد یک اصطلاح گسترده است که توصیف می کند چگونه فردی به یک ماده یا رفتار خاص وابسته می شود. وقتی افراد اعتیاد دارند، ولع شدید و غیرقابل کنترلی برای یک ماده یا فعالیت را تجربه می کنند. مصرف آن ماده یا درگیر شدن در آن رفتار باعث ایجاد احساسات لذت بخش می شود.

انجمن پزشکی اعتیاد آمریکا (ASAM) اعتیاد را به عنوان یک بیماری مزمن که شامل استفاده اجباری از مواد یا انجام رفتارهایی است که با وجود پیامدهای مضر ادامه می‌یابد، تعریف می‌کند.

اعتیاد با فقدان کنترل بر رفتار، اشتغال بیش از حد به ماده و رفتار و ادامه درگیر شدن با آن علیرغم تجربه پیامدهای منفی تعریف می شود.

اجبارها در روند اعتیاد نقش دارند. همانطور که اعتیاد ایجاد می شود، اغلب شامل احساس اجبار برای مصرف یک ماده اعتیادآور مانند الکل یا هروئین یا انجام یک رفتار اعتیاد آور مانند قمار یا رابطه جنسی است.

علائم OCD

• وسواس
• افکار و تصاویر ناخواسته
• اجتناب از محرک ها
• اجبارها
• آداب و رسوم برای کنترل افکار وسواسی
• علائم اعتیاد
• اصرار شدید برای ماده
• استفاده بیشتر برای به دست آوردن همان اثر
• ناتوانی در توقف با وجود پیامدهای منفی
• علائم ترک

تسکین در مقابل لذت

یک تمایز عمده بین اعتیاد و اجبار در نحوه درک آنها است.

افراد مبتلا به OCD ممکن است هنگام شرکت در رفتار اجباری احساس آرامش کنند، اما احساس لذت نمی کنند. با این حال، فردی که اعتیاد دارد، حداقل در آغاز، از طریق رفتار خود لذت می برد.

اجبار با تسکین همراه است

برای افراد مبتلا به OCD، اجبار به عنوان راهی برای کاهش اضطراب یا ترسی که وسواس های فکری آنها را ایجاد می کند، ديده مي شود. برای مثال، فردی که به آلودگی وسواس دارد، ممکن است دچار اجبار شود که شامل شستن و تمیز کردن بیش از حد است.

اجبارها اغلب هنگام اجرا باعث ناراحتی عاطفی می شوند، حتی اگر تسکین موقتی را ارائه دهند.

اعتیاد با لذت همراه است

در مورد اعتیاد، میل به استفاده از ماده یا انجام این رفتار مستلزم این است که انتظار لذت باشد. این انتظار لذت به قدری قوی است که فردی که اعتیاد دارد حتی با وجود پیامدهای منفی که می تواند ایجاد کند به رفتار خود ادامه می دهد، مانند:

• مشکلات مالی
• مشکلات سلامتی و ناراحتی جسمی
• عدم تایید اجتماعی
• پیامدهای قانونی
• کاهش عزت نفس

برای افرادی که معتاد هستند، اغلب زمانی فرا می‌رسد که دیگر از انجام این رفتار اعتیاد آور لذت نمي برند. در عوض، آنها فقط به دنبال رهایی از تمایل به درگیر شدن در آن هستند. این با تجربه کناره گیری ترکیب می شود که اغلب زمانی اتفاق می افتد که آنها مصرف این ماده را متوقف می کنند یا درگیر این رفتار می شوند.

واقعیت در مقابل انکار

یکی دیگر از تمایز اصلی بین اعتیاد و اجبار مربوط به آگاهی و پذیرش واقعیت است.

آگاهی در اجبار

ممکن است فرد مبتلا به OCD اغلب آگاه باشد که وسواس هایش واقع بینانه نیست یا اجبارهایش بیش از حد یا غیرمنطقی است. حتی ممکن است از افکار خود و نیازشان به انجام یک رفتار اجباری ناراحت شوند، اما به هر حال برای تسکین ناراحتی خود این کار را انجام می دهند.

انکار در اعتیاد

در مقابل، افراد مبتلا به اعتیاد اغلب دارای اختلالات حافظه و شناختی هستند و فاقد همین سطح از بینش هستند. آنها ممکن است عواقب منفی ناشی از اعتیاد خود را تشخیص ندهند. این به عنوان انکار شناخته می شود، و جزء اصلی فرآیند اعتیاد در مغز است.

درک اینکه مصرف مواد یا رفتار او باعث ایجاد مشکلاتی در زندگی آنها می شود برای فردی که اعتیاد دارند می تواند دشوار باشد و تشخیص این واقعیت گام بسیار مهمی به سوی بهبودی است.

افکار ناراحت کننده در مقابل نشانه های بیرونی

اجبار و اعتیاد از نظر محرک هایی که منجر به یک رفتار می شود نیز متفاوت است. به طور کلی، اجبار در OCD مربوط به محرک های درونی (به ویژه، افکار ناراحت کننده) است، در حالی که اعتیاد به احتمال زیاد توسط نشانه های بیرونی مرتبط با ماده یا رفتار ایجاد می شود.

وسواس یا افکار مزاحم اغلب باعث ایجاد اجبار در OCD می شود. چنین افکاری باعث ایجاد ناراحتی می شود که سپس منجر به رفتار اجباری می شود.

در اعتیاد، رفتارها می توانند به دلایل مختلفی ایجاد شوند. حالت‌های عاطفی، استرس، نشانه‌های محیطی، یا قرار گرفتن در معرض محرک‌های مرتبط با مواد/رفتار اغلب می‌توانند منجر به این رفتار شوند.

درمان اجبار در مقابل اعتیاد

اعتیاد و OCD هر دو می توانند اختلالات اساسی در زندگی شما ایجاد کنند. با این حال، هر دو بیماری قابل درمان هستند و جستجوی کمک حرفه ای مهم است. درمان اجبار در مقابل اعتیاد متمایز است، بنابراین تشخیص این دو و تشخیص دقیق ضروری است.

درمان اجبار

درمان OCD ممکن است شامل ترکیبی از دارو و درمان باشد:

• داروها می‌توانند شامل داروهای ضدافسردگی مانند مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) و ضد افسردگی‌های سه حلقه‌ای (TCAs) باشند، و پزشک ممکن است آنها را با یک داروی ضد روان پریشی تقویت کند.
• درمان OCD به طور کلی نوعی از درمان شناختی رفتاری (CBT) است که شامل یادگیری تشخیص و تغییر الگوهای فکری شما می شود. مواجهه درمانی اغلب برای افراد مبتلا به OCD مفید است، زیرا به شما کمک می کند یاد بگیرید چگونه اشیا یا افکار محرک اضطراب را بدون انجام اجبار تحمل کنید.

قرار گرفتن در معرض و پیشگیری از پاسخ (EPR) پایه اصلی درمان OCD است. این یک نوع خاص از مواجهه درمانی است که شامل قرار دادن فرد در معرض ترس های خود در حالی که او میل به درگیر شدن در اجبار را دارد.

درمان اعتیاد

درمان اعتیاد می تواند بسته به چیزی که به آن معتاد هستید متفاوت باشد. اگر اعتیاد شما شامل یک ماده باشد، پزشک ممکن است دارویی برای کمک به سم زدایی ایمن و مقابله با علائم ترک تجویز کند. پزشک شما همچنین ممکن است دارویی برای رسیدگی به شیمی عصبی مرتبط با لذت در مغز تجویز کند.

براي مثال، نالترکسون دارویی است که حس لذت ناشی از مواد افیونی را مسدود می کند. پزشک شما ممکن است این دارو را برای جلوگیری از اجبار مربوط به میل به الکل و مواد افیونی و همچنین برای اعتیادهای رفتاری تجویز کند.

درمان نیز یکی از اجزای مهم درمان اعتیاد است. این ممکن است شامل مشاوره فردی یا گروهی و همچنین اقامت در یک مرکز درمانی باشد.

سوالات متداول

آیا قمار اجباری نوعی اعتیاد است؟

اختلال قمار، که گاهی اوقات قمار اجباری نامیده می شود، در DSM-5 به عنوان یک نوع اعتیاد رفتاری شناخته شده است. علایم این حالت شامل اشتغال به قمار، مشکل در کنترل رفتار، مشکلات مالی ناشی از قمار و ادامه رفتار با وجود پیامدهای نامطلوب است.

چگونه بر اعتیاد اجباری غلبه می کنید؟

درمان‌هایی در دسترس هستند که می‌توانند به افراد در غلبه بر رفتارهای اجباری و اعتیاد کمک کنند. برای اجبارهای مرتبط با OCD، درمان اغلب شامل داروها و درمانی مانند CBT یا درمان پیشگیری از مواجهه و پاسخ است. درمان های اعتیاد می تواند از یک زیرمجموعه متفاوت باشداما اغلب شامل استفاده از داروها، درمان و مراقبت های حمایتی نیز می شود.

تفاوت بین اعتیاد و اختلال اجباری چیست؟

اعتیاد یک بیماری مزمن است که شامل مصرف یک ماده یا انجام یک رفتار برای کسب لذت و تسکین ناراحتی است. اختلالات اجباری شامل تجربه یک میل غیرقابل کنترل و طاقت فرسا برای انجام کاری است. یک اجبار ممکن است به تسکین ناراحتی ناشی از وسواس کمک کند، اما احساس لذت ایجاد نمی کند.